یاس کبود مدینه

گاه به جنبه‌ی بشریِ انسان و رعایت حقوق انسانی، چیزی است که از همان دوران آغازین، مورد توجه دین اسلام قرار گرفته است. فطری و منطقی بودن نگاه اسلام به حقوق انسان‌ها چنان مترقی و متعالی است که هنوز هم باوجود گذشت سالیان طولانی از انشا و انتشار آن‌ها، تازه و جذاب است. آن‌ها که ندانسته و بدون‌مطالعه، اسلام را متهم می‌کنند لازم است نگاهی عمیق و تحقیقی وسیع انجام دهند تا به زیبایی‌های نگاهِ آخرین دین پروردگار، پی ببرند.

یکی از عرصه‌های مهم حقوق بشر، حق افرادی است که بلحاظ اعتقادی با حکومت وقت، همراه نیستند و از دین و آیین دیگری، پیروی می‌کنند. ازنظر مباحث حکومتی، اسلام درخصوص نحوه‌ی رفتار با این دسته از افراد چه نظری دارد؟

1400 سال پیش که هنوز مسأله‌ای به نام حقوق بشر، حتی مورد توجه و نظرِ مدعیان امروزی هم نبود در رفتار و گفتار بزرگان اسلام، نکته‌ها و معارفی وجود داشت که نشان از دیدگاهی مبتنی بر محبت و مهربانی نسبت به همه‌ی انسان‌ها است. دیدگاهی که در یکی از موارد بروز و ظهورش، به والی منطقه‌ی وسیعی از کشور اسلامی، توصیه می‌شود تا با همه -مسلمان و غیرمسلمان- رفتاری مناسب داشته باشد و به آنان به چشم طعمه، نگاه نکند. دلیل این سفارش هم این‌گونه بیان می‌شود که مردم آن منطقه یا مسلمان و برادر دینی تواند و یا افرادی که در انسان‌بودن، نظیر و مانند تو هستند و همین دلیل، کافی است تا رفتاری از سر مهربانی و خضوع با آنان داشته باشی.[1]

همان‌طور که ملاحظه کردید در 14 قرن پیش، بدون اینکه سازمان‌های ناظر بین‌المللی وجود داشته باشند و بخواهند اِعمال فشاری بکنند حاکمان اسلامی، با پیروی از معارف اسلام ناب، به صدور مترقی‌ترین و عادلانه‌ترین احکام می‌پرداختند و همگان را از عطر اسلام عزیز، سرمست می‌کردند. البته رعایت حقوق غیرمسلمانان فقط محدود به نامه‌ها و بخشنامه‌های رسمی نبود و در عمل هم، رفتارهای عادلانه‌ی حیرت‌انگیزی از بزرگان اسلام، مشاهده شده است. در یک مورد و به عنوان نمونه، می‌توان اشاره کرد به داستان زره گم‌شده‌ی حضرت علی(علیه‌السلام) در جنگ صفین که آن‌حضرت پس از مدتی آن‌را در کوفه و در دست یک شخص یهودی دید! امیرالمومنین (علیه‌السلام) که آن زمان، حاکم سرزمین پهناور اسلامی هم بود با دیدن زره خود، از آن مرد یهودی به دادگاه شکایت برد. در دادگاه، امام علی‌(علیه‌السلام) و آن مرد یهودی در کنار هم نشستند و قاضی -که اتفاقا از طرف آن‌حضرت هم نصب شده بود- مشغول قضاوت شد. پس از شنیدن ادعای حضرت‌علی(علیه‌السلام) درباره‌ی مالکیت آن زره، قاضی رو به امام(علیه‌السلام) کرد و گفت: شما مدّعى هستید و این شخص منکر است، به همین دلیل، ارائه‌ی شاهد برعهده‌ی شماست.  على(علیه‌السلام) خندید و فرمود: قاضى راست مى‌گوید؛ اکنون باید شاهد بیاورم ولى من شاهدی ندارم. قاضى روى همین اصل که مدّعى شاهد ندارد، به‌نفع آن یهودی حکم کرد و او هم زره را برداشت و روانه شد. ولى مرد یهودی که خود بهتر مى‌دانست زره مال چه کسى است، پس از آنکه چند قدم برداشت، برگشت و گفت: این طرز حکومت و رفتار از نوع رفتارهاى بشر عادى نیست، از نوع حکومت انبیاست. سپس اسلام آورد و اقرار کرد که زره برای على(علیه‌السلام) است و در مسیر صفّین از دست او افتاده بود. حضرت‌علی(علیه‌السلام) هم از اسلام آوردن او خوشحال شد و زره را به او هدیه داد.[2]

اینکه رییس و حاکم جامعه‌ی اسلامی، در مرکز و پایتخت حکومت خود، حاضر نباشد در مواجهه با یک یهودی، اصول اسلامی را -حتی برای کسب چیزی که درواقع، مال اوست- زیرپا بگذارد نشان از اوج احترام و ارزشی است که درخصوص اقلیت‌های مذهبی قایل است. به‌نظر می‌رسد همه‌ی داعیه‌داران حکومت عادلانه و مخصوصاً مدعیان آزادی و حقوق بشر در دنیا باید در محضر آموزه‌های اسلامی، زانو بزنند تا از آن بهره‌مند گردند.
همین جذابیت‌ها و شیرینی‌های حکومت اسلامی است که سبب می‌شود تا در عصر ظهور حضرت‌حجت(عجل‌الله‌فرجه)، یک اقبال عمومی از سوی تمام بشریت به‌وجود آید و حکومت جهانی مهدوی، در دنیا مستقر گردد.

——————————————————————————-

1- نهج‌البلاغه، نامه‌ی 53

2- مجلسی، محمد باقر، بحارالانوار، ج 34، ص 316

پس از پیروزی انقلاب اسلامی، طولی نکشیدکه پرتوهای معنوی این بارقه الهی  مرزهای جغرافیایی را درنوردید و مسلمانان جهان را از خواب غفلت بیدار کرد و رستاخیز اسلامی را در سراسر جهان پدید آورد. زیرا این انقلاب، جنبه معنوی و دینی داشت و از این رو، توانست در کشورهای اسلامی نفوذ کند و هزاران انسان را شیفته خویش سازد. امام خمینی(ره) در معرفی انقلاب اسلامی و بیان رمز پیروزی آن فرمودند: «… این قیام، قیام حق بر باطل بود، قیام عبودیت بر طاغوت بود، قیام انسانیت بر توحّش بود. رمز پیروزی ما در این بود که نهضت ما جنبه معنوی و اسلامی داشت…» این هدیه غیبی بود که [خداوند] به ما داد. این استقلالی که خدای تبارک و تعالی به ما داده و دست اجانب را کوتاه کرده، برای خاطر آن قدرت ایمان و وحدت کلمه بود».

مادرش میگفت!

سخت تر از نبودنش …

یادآوری آخرین لبخند پسر شهیدش بود …

سلامتی همه مادران شهدا صلوات …

در زمان ظهور و حکومت حضرت حجت(عج) بانوان مختلفی به کمک و یاری امام زمان می‌پردازند، البته روایات در چهار محور از حضور و نقش زنان در آن زمان سخن به میان آورده‌اند.

حضور 50 زن در بین یاران امام که امام باقر(ع) می‌فرماید: به ‏خدا سوگند، 313 نفر می‏آیند که 50 نفر از این عده زن هستند که بدون هیچ قرار قبلی در مکه کنار یکدیگر جمع خواهند شد یا حضور زنان آسمانی که پیامبر اکرم(ص) می‌فرماید: عیسی‏ بن مریم به همراه 800 مرد و 400 زن از بهترین و شایسته‏ترین افراد روی زمین فرود خواهد آمد.

همچنین رجعت زنان که سومین گروه از یاوران اباصالح المهدی(عج)، زنانی هستند که خداوند به برکت ظهور امام زمان آن‌ها را زنده خواهد کرد و بار دیگر به دنیا رجعت خواهند کرد که در منابع معتبر اسلامی نام 13 زن یاد می‏شود که به هنگام ظهور قائم آل محمد(ص) زنده خواهند شد و در لشکر امام زمان(عج) به مداوای مجروحان جنگی و سرپرستی بیماران خواهند پرداخت.

امام صادق(ع) اسامی این زنان را این چنین بیان می کنند: همراه قائم(عج) 13 زن خواهند بود که به مداوای مجروحان پرداخته، سرپرستی بیماران را به ‏عهده خواهند گرفت، فرمود: قنواء دختر رشید هجری، ام ایمن، حبابه والبیه، سمیه(مادر عمار یاسر)، زبیده ‏ام خالد احمسیه، ام سعید حنفیه، صیانه ماشطه، ام خالد جهنّیه

در نهایت بانوان منتظر چهارمین گروه یاوران امام زمان(عج) هستند که پیش از ظهور حضرت بقیة‏ اللّه رحلت کرده‏اند، به آنان گفته می‏شود: امام تو ظاهر گشته است، اگر مایلی می‏توانی حضور داشته باشی، آنان نیز به اراده پروردگار زنده خواهند شد.

*آشنایی با 8 بانوی پرستار امام زمان(عج)

اینک در ادامه به شرح حال برخی از زنان نامبرده از کتاب «زنان در حکومت امام زمان(عج)» تألیف حجت‌الاسلام محمدجواد مروجی طبسی اشاره می‏کنیم:

1- صیانه ماشطه

او یکی از همان 13 بانویی است که در دولت حضرت مهدی(عج) زنده شده، به دنیا باز می‏گردد. وی همسر «حزقیل»، پسر عموی فرعون و شغلش آرایشگری دختر فرعون بود، او همانند شوهرش به پیامبر زمان خود، حضرت موسی، ایمان آورده بود امّا همچنان ایمان خود را پنهان می‏کرد.

نوشته‏اند: روزی وی مشغول آرایش دختر فرعون بود که شانه از دستش افتاد و بی‏اختیار نام خدا را بر زبان جاری ساخت، دختر فرعون گفت: آیا نام پدر مرا بر زبان آوردی؟ گفت: نه، بلکه نام کسی را بر زبان آوردم که پدر تو را آفریده است، دختر فرعون ماجرا را نزد پدر بازگو کرد و فرعون صیانه را احضار کرد و گفت: مگر به خدایی من اعتراف نداری؟

گفت: هرگز! من از خدای حقیقی دست نمی‏کشم و تو را پرستش نمی‏کنم. فرعون دستور داد تا تنور مسی برافروزند و همه بچه‏های آن زن را در حضورش در آتش افکنند، چون نوبت به طفل شیرخوارش رسید، صیانه می‏خواست به ظاهر از دین برائت جوید که کودک شیرخوارش به زبان آمد و گفت: مادر صبر کن که تو بر حق هستی! فرعونیان آن زن و بچه شیرخوارش را در آتش افکنده، سوزاندند و خداوند دراثر صبر و تحمل آن زن در راه دین، او را در دولت امام مهدی زنده می‏گرداند تا هم به آن حضرت خدمت کند و هم انتقام خود را از فرعونیان بگیرد.

2- سمیه، مادر عمار یاسر

وی هفتمین نفری بود که به اسلام گروید و بدین ‏سبب دشمن سخت به خشم آمد و بدترین شکنجه‏ها را بر او روا داشت، او و شوهرش یاسر در دام ابوجهل گرفتار آمدند و او نخست آن‌ها را اجبار کرد که پیامبر خدا را دشنام دهند، اما آن ها حاضر به چنین‏ کاری نشدند، او نیز زره آهنی به سمیه و یاسر پوشانید و آن ها را در آفتاب سوزان نگه ‏داشت. پیامبر که گاه از کنارشان عبور می‏کرد، آن‌ها را به صبر و مقاومت سفارش می‏کرد و می‏فرمود: ای خاندان یاسر، صبر پیشه سازید که وعده گاه شما بهشت است، سرانجام ابوجهل بر هر یک ضربتی وارد ساخت و ایشان را به ‏شهادت رساند.

خداوند این زن را به پاداش صبر و مجاهدتی که در راه اعتلای اسلام نشان داد و بدترین شکنجه را از دشمن خدا تحمل کرد، در ایام ظهور مهدی آل محمد(ص) زنده خواهد کرد تا تحقق وعده الهی را ببیند و در لشکر ولی خدا به یاوران آن حضرت خدمت کند.

3- نسیبه، دختر کعب مازنیه

او معروف به «ام ‏عماره» و از زنان فداکار صدر اسلام است که در برخی از جنگ های پیامبر اسلام(ص) شرکت جسته و مجروحان جنگی را مداوا کرده است، او در جنگ احد بهترین نقش را ایفا کرد، با دیدن صحنه فرار مسلمانان و تنها گذاشتن پیامبر به دفاع از جان شریف پیامبر پرداخت و در این راه بدنش زخم های فراوان برداشت.

پیامبر عزیز این فداکاری را ستود و به فرزندش عماره چنین فرمود: امروز مقام مادر تو از مردان جنگی والاتر است، پس از فروکش کردن جنگ، نسیبه با 13 زخم سنگین به همراه دیگر مسلمانان به خانه برگشت و به استراحت پرداخت، با شنیدن فرمان پیامبر خدا(ص) که فقط مجروحان جنگ باید به تعقیب دشمن بشتابند، نسیبه از جای برخاست و آماده رفتن شد، اما به‏ علت شدت خونریزی نتوانست شرکت کند، همین که پیامبر از تعقیب دشمن برگشت، پیش از آنکه به خانه برود، عبداللّه‏ بن کعب مازنی را برای احوالپرسی نسیبه و سلامتی وی به نزد او فرستاد و چون از سلامتی وی آگاه گشت شادمان موضوع را به پیامبر خبر داد.

4-امّ ایمن

از زنان پرهیزکار و خدمتکار حضرت رسول(ص) است. پیامبر به ‏او مادر خطاب می‏کرد و می‏فرمود: hین زن، باقی‏مانده‏ای از خاندان من است، وی همواره در کنار زنان مجاهد، در جبهه جنگ به مداوای مجروحان می‏پرداخت.

ام ایمن از شیفتگان خاندان امامت بود که در ماجرای فدک، حضرت زهرا(س) او را به ‏عنوان شاهد معرفی کرد، وی پنج یا شش ماه پس از پیامبر از دنیا رفت.

5-امّ خالد

در روایت دو بانو به این نام مشهور شده‏اند: ام خالد احمسیه و ام خالد جهنّیه، شاید مقصود ام خالد مقطوعة الید (دست بریده) باشد که یوسف‏ بن عمر، پس از به ‏شهادت رساندن زید بن علی بن الحسین در کوفه، دست او را به جرم شیعه بودن قطع کرد، در کتاب رجال کشی درباره شخصیت و مقام این زن فداکار از امام صادق(ع)، مطلبی ذکر شده که حایز اهمیت است، ابوبصیر گوید: در خدمت امام صادق نشسته بودیم که ام خالد مقطوعة‏ الید از راه رسید، حضرت فرمود: ای ابابصیر، آیا میل داری که کلام امّ خالد را بشنوی؟

من عرض کردم: آری ای فرزند رسول خدا! با شنیدن آن شادمان می‏گردم… در همان موقع ام خالد به خدمت امام آمد و سخن گفت، دیدم وی در کمال فصاحت و بلاغت صحبت می‏کند. سپس حضرت پیرامون موضوع ولایت و برائت از دشمنان با او سخن گفت.

6-زبیده

مشخصات کاملی از او نقل نشده است، احتمال دارد زبیده زن هارون‏ الرشید باشد که شیخ صدوق، درباره‏اش گفته است: وی یکی از هواداران و پیروان اهل بیت است، هنگامی که هارون دانست از شیعیان است قسم خورد که طلاقش دهد، زبیده کارهای خدماتی بسیاری داشت که یکی آبرسانی به عرفات است، همچنین نوشته‏اند وی 100 کنیز داشت که پیوسته مشغول حفظ قرآن بودند و همیشه از محل سکونت او صدای تلاوت قرآن شنیده شد. زبیده در سال 216 قمری رحلت کرد.

7-حبّابه والبیه

از زنان والامقامی است که دوره زندگی هشت امام معصوم را درک کرد و پیوسته مورد لطف و عنایت ایشان قرار داشت، در یک یا دو نوبت به‏وسیله امام زین‏العابدین و امام رضا(ع) جوانی‏اش به‏ او بازگردانده شد، اولین ملاقات وی با امیرمؤمنان(ع) بود که از آن حضرت دلیلی بر امامت درخواست کرد، حضرت در حضور وی سنگی را برداشت و بر آن مهر خود را نقش کرد و اثر آن مهر در سنگ جای گرفت و به او فرمود: پس از من هر که توانست در این سنگ چنین اثری بر جای بگذارد او امام است، از این رو حبابه پس از شهادت هر امامی نزد امام بعدی می‏رفت و آنان مهر خود را بر همان سنگ می‏زدند و اثر آن نقش می‏بست، نوبت که به امام رضا(ع) رسید، حضرت نیز چنین کرد، حبابه نه ماه پس از رحلت امام رضا(ع) زنده بود و پس از آن بدرود حیات گفت.

روایت شده است که وقتی حبابه به خدمت امام زین‏العابدین رسید، 113 سال از عمرش سپری شده بود، حضرت با انگشت سبابه خود اشاره‏ای کرد و جوانی‏اش بازگشت.

8-قنواء

دختر رشید هجری، یکی از شیعیان و پیروان علی(ع) و خود از یاران با وفای حضرت امام جعفر صادق(ع) است، وی دختر بزرگمردی است که در راه محبت و دوستی امیرمؤمنان به‏ طرز دلخراشی به‏ شهادت رسید، از گفتار شیخ مفید بر می‏آید که قنواء به هنگام ورود پدرش نزد عبیداللّه‏ بن زیاد شاهد قطع دو دست و دو پای پدر خود بوده و به ‏کمک دیگران بدن نیمه‏ جان پدر را از دارالاماره بیرون آورده و به ‏خانه منتقل کرده است.

یکی از اصلی ترین دلایل گسترش بدحجابی در کشور را باید در تلاش شبانه روزی شبکه های ماهواره ای جستجو کنیم که به شدت در پی ترویج سبک زندگی غربی هستند که در آن حجاب هیچ جایگاهی ندارد .